เมื่อเวลาผ่านไปไม่กี่เดือน น้ำหนักผมลดลงอย่างรวดเร็ว จากการเดินช้าๆในสวนสาธารณะ เริ่มเข้าสู่การเดินเร็วและวิ่งจ๊อกกิ้งได้ ในขณะที่ร่างกายรู้สึกบอบช้ำจากความเร่งรีบในการออกกำลังกาย ตัวผมเองก็เกิดความท้อแท้ ความเจ็บปวดเช่นกัน แต่พอผมย้อนกลับไปดูเมื่อวาน และ วันที่ผ่านมา ผมอดทนและได้อะไรใหม่ๆที่เกิดขึ้นกับร่างกายมากมาย ผมให้กำลังใจตัวเอง และ ทำมันต่อไป ศึกษา มองหาปัญหาการบาดเจ็บ การรักษาตัวเอง ในเวลาไม่นาน ผมก็ผ่านช่วงเวลานั้นมาได้อย่างง่ายดาย น้ำหนักผมลดลง สัดส่วนในร่างกายเริ่มดีขึ้น เสื้อผ้าขนาดก็เริ่มได้เปลี่ยน จาก 2-3XL เริ่มกลับมาใส่ L-M ได้ ร่างกายรู้สึกเบาขึ้นคล่องตัวมากยิ่งขึ้นเมื่อขยับร่างกาย อาการเหนื่อยหอบก็ลดลงอย่างเห็นได้ชัด

แต่สิ่งนั้นคือปัจจัยรอง ปัจจัยหลักที่ตัวผมสำผัสและยินดีกับชีวิต ยินดีกับร่างกายของตัวเองที่สุดคือ ร่างกายที่แข็งแรงขึ้น นอกจากน้ำหนักตัวที่ลดลงเรื่อยๆ จาก 85kg+ เข้าสู่ช่วงน้ำหนัก 63-65kg อาการไอ หรือ แม้แต่ภูมิแพ้ ผื่นคันต่างๆ ไม่เกิดขึ้นเลยในช่วงเวลาการออกกำลังกาย รวมถึงการปรับเปลี่ยนการกินอาหารใหม่ที่มีประโยชน์หลากหลาย และนั่นมันยิ่งทำให้ตัวผมรู้สึกดีและอยากเพิ่มความมุ่งมั่นต้องทำมันให้มากขึ้นอีก

ย้อนกลับมาในช่วงงานแข่งขันในตอนนั้นผมเลือกที่จะลงวิ่งในงาน Run For Book 2019 ที่ระยะ 5KM แต่ถูกเพื่อนในวงการวิ่งนั้นแนะนำให้ลงระยะทาง 10KM และ นั่นคือหนังชีวิตเมื่อไม่รู้ว่า 10KM ไม่ได้ใกล้เลย เส้นทางในการวิ่งนั้นไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่คิด แต่ก็สามารถพาร่างกายตัวเองเข้าสู่เส้นชัยได้เป็นครั้งแรกที่วิ่งในระยะ Mini Marathon เป็นประสบการณ์ความท้าทายที่ดีมากๆในชีวิต เพราะผมได้เห็นอะไรหลายๆสิ่งหลายๆอย่างในงานวิ่ง ที่มอบให้กับตัวผมในตอนนั้นได้จุดประกายและกำลังสร้างอะไรบางอย่าง

ผมได้เห็นนักวิ่งหลากหลายรูปแบบในงานงานเดียว ทำให้ผมได้เข้าใจว่าการวิ่งไม่ได้มีแค่ต้องวิ่ง ไม่ได้มีแค่คนออกกำลังกายแล้วมาวิ่ง แต่กลับเห็นกลุ่มนักวิ่งขาแรง หรือ  นักวิ่ง Elite แนวหน้าแต่ละจังหวัดวิ่งฟัดเหวี่ยงกันด้วยความเร็วบนสนามแข่งขันอย่างไม่ยอมแพ้ ต่างคนต่างมุ่งมั่น ตั้งใจ กับการวิ่งในแบบของตัวเอง สายตา การก้าวขา ความเร็ว ทุกอย่างมันดูแล้วแข็งแกร่ง มันดูแล้วเราอยากจะไปวิ่งด้วย แต่ในขณะเดียวกันแล้วความเป็นจริงที่เราวิ่งอยู่ในความเร็วของเรามันช่างเหนื่อยเหลือเกิน แต่นั้นไม่ใช่ความท้อในความคิดตอนนั้น ผมกลับได้มุมมองใหม่ๆกับการวิ่งว่าถ้าวันนึงเราได้ไปวิ่งแบบนั้น และ วิ่งอยู่ในจุดเดียวกันกับกลุ่มนักวิ่งแนวหน้าแบบนั้น  มันจะยอดเยี่ยมและสุดยอดขนาดไหน ความรู้สึกมันจะเป็นอย่างไร มันจะเหนื่อยขนาดนี้ไหม แล้วเราจะเป็นอย่างไร คำถามเยอะไปหมดเมื่อเห็นกลุ่มนักวิ่ง Elite วิ่งผ่านไปในช่วงเวลาอันสั้น

เมื่อผมกลับมาทบทวนสิ่งที่ได้ทำลงไปนึกย้อนเวลาก่อนทำและหลังทำผมเห็นถึงการพัฒนาที่เกิดขึ้นเป็นประสบการณ์ชีวิตที่มีค่าที่มีเงินก็ไม่สามารถครอบครองมันได้ นั่นคือสุขภาพชีวิต เมื่อสิ่งที่คิดว่ามันไม่น่าจะเป็นไปได้ แต่เรากลับทำได้ด้วยตัวเราเอง เพียงแค่เรา Focus ตั้งเป้าหมาย ปรับเปลี่ยนพฤติกรรม และ ลงมือทำทันที ไร้ซึ่งกฎ ข้ออ้าง พอรู้ตัวเองอีกที ร่างกาย จิตใจก็แข็งแกร่งเปลี่ยนไปแล้ว จากเพียงวางเป้าหมายแค่ลดน้ำหนักเท่านั้น โรคต่างๆหายไปและไม่กลับมาเป็นอีกเลย 

นอกจากวิ่งเพื่อสุขภาพให้ดีขึ้นแล้ว ผมได้ซึมซับอะไรบางอย่างในงานวิ่งงานเดียว กลับกลายเป็นอยากวิ่งเพื่อการแข่งขันในไม่กี่ปี เมื่อผมได้เดินทางกลับมาอยู่ที่บ้านเกิด จังหวัดอำนาจเจริญ ก่อนจะได้เริ่มตั้งทีม ที่มีชื่อว่า OTC Running Team

ก่อนที่จะได้เริ่มจัดตั้งทีมวิ่งมีชื่อในจังหวัดอำนาจเจริญ ที่ใช้ชื่อว่า OTC Track Club ส่วนตัวผมได้ทำการฝึกซ้อมวิ่งด้วยตัวเองโดยศึกษาหาข้อมูลจากทาง Internet ทั่วไปและมีครูพักลักจำจากการพูดคุยคำแนะนำจากนักวิ่งแนวหน้าที่รู้จัก เพื่อใช้ในการฝึกซ้อมแต่นั่นก็ทำให้ผมถึงลิมิทของตัวเองที่จะทำได้ เพราะยิ่งวิ่งเร็วขึ้นเท่าไหร่ ความยากในการฝึกซ้อมก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น ที่จังหวัดอำนาจเจริญบ้านเกิด มีสถานที่ฝึกซ้อมประจำของผมคือถนนคอนกรีตภายในวัดพระมงคลมิ่งเมืองจังหวัดอำนาจเจริญ ซึ่งเป็นหนึ่งในแหล่งท่องเที่ยวและที่สาธารณะใช้สำหรับเดินวิ่ง ปั่นจักรยานทั่วไป ผมได้ใช้พื้นที่ตรงนั้นในการซ้อมวิ่งทุกรูปแบบอยู่เป็นประจำ แต่สิ่งเลวร้ายก็เกิดขึ้นทุกๆครั้งในการซ้อมความเร็ว ผมมีอาการบาดเจ็บสะสมอย่างมากจนทำให้ไม่สามารถฝึกซ้อมวิ่งได้เป็นเวลา 1 เดือนเต็มๆหลังจากที่จบงานวิ่งที่จัดขึ้นในจังหวัดในระยะทาง 10KM เป็นสนามแข่งขันที่มีความยากมาก มีความชันเป็นจุดๆที่ทำให้การวิ่งนั้นลำบากมาก

ผมจบในอันดับ 5 ของกลุ่มรุ่นอายุ 20-29 ปี ในช่วงเวลานั้นผมได้รับการบาดเจ็บสะสมจากการฝึกซ้อมและการแข่งขันในงานนี้โดยขาทั้ง 2 ข้างไม่สามารถใช้วิ่งได้ด้วยปัญหาเส้นเอ็นอักเสบ เอ็นร้อยหวาย ชินสปริ้นท์ เยื้อหุ้มกระดูกหน้าแข้งอักเสบ และ Iliotibial Band Syndrome หรือ ITB ที่รอบๆหัวเข่า ผมใช้วิธีการรักษาอยู่เป็นระยะเวลานานโดยไม่ได้มีการซ้อมโปรแกรมวิ่งเลยในช่วงเวลานั้นเพราะอาการบาดเจ็บและความเจ็บปวดที่ใช้งานไปอย่างมาก ทำให้ผมต้องคิดทบทวนการฝึกฝนและเริ่มศึกษาแบบแผนให้มากขึ้นกว่าเดิม

การบาดเจ็บและการฟื้นตัว ในช่วงเวลา 1 เดือนที่ไม่สามารถวิ่งได้เพียงแค่เดินธรรมดาก็ลำบากผมใช้เวลาหาวิธีรักษา ปรึกษาแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านกล้ามเนื้อและกระดูกโดยเฉพาะเพื่อประกอบแบบแผนการฝึกซ้อมในอนาคตและแก้ไขปัญหาต่างๆที่อาจเกิดขึ้นอีกเพราะการออกกำลังกายที่หนักกว่าคนปกติทั่วไปมีความเสี่ยงที่ก่อให้เกิดการบาดเจ็บอยู่แล้ว ช่วงเวลาที่พักรักษาตัวผมหาข้อมูลต่างๆที่เป็นประโยชน์กับการฝึกฝน รวมถึงสร้างความแข็งแรงด้วยการทดแทนการออกกำลังกายอย่างอื่นเช่น ว่ายน้ำ เวทเทรนนิ่ง คาดิโอ อื่นๆที่จะทำให้สัดส่วนของร่างกายที่จะได้รับแรงกระแทก แรงปะทะ ทั้งหมดนั้นแข็งแรงขึ้น รวมถึงปรับเปลี่ยนรูปแบบการทานอาหารใหม่เพื่อเร่งการฟื้นฟูร่างกายให้กลับมาโดยเร็ว

ผมมีเพื่อนในวงการวิ่งด้วยกันที่รู้จักกันตั้งแต่เด็กๆเขาได้ให้คำแนะนำเรื่องสถานที่ในการฝึกซ้อมวิ่งใหม่ในจังหวัดนั่นคือสนามส้ม (ลู่ยางสังเคราะห์) สำหรับใช้เล่นกีฬาหลายๆประเภท เป็นส่วนพื้นที่หน่วยงานราชการในการดูแลของ กกท. การท่องเที่ยวและการกีฬาจังหวัดอำนาจเจริญ ผมใช้พื้นที่สนามวิ่งลู่ยางตรงนี้ในการฝึกซ้อมในช่วงตอนเช้าและตอนบ่ายเป็นประจำ หลังจากอาการบาดเจ็บของผมมันดีขึ้น ในสนามมีนักวิ่งเก่งๆมากหน้าหลายตาที่ร่วมการฝึกซ้อม มีกลุ่มนักวิ่งอีลิทแนวหน้าประจำจังหวัดหลายคน หลากหลายเพศ หลากหลายวัย ทุกคนที่รักในการวิ่งใช้พื้นที่ตรงนี้ในการฝึกซ้อมวิ่งด้วยกัน 

ครั้งแรกที่ผมได้มาใช้สนามมันรู้สึกดีมากเพราะไม่เคยสัมผัสสนามวิ่งแบบนี้มาก่อนบ่อยครั้งที่ผมจะเจอเพื่อนของผมที่เขามาฝึกวิ่งซ้อมกับกลุ่มนักวิ่งของเขาอย่างพร้อมเพียง มันดูน่าสนุก มันส์ ต่างคนต่างเป้าหมาย ซึ่งในตอนนั้นนอกจากโปรแกรม Easy & Steady Run แล้ว ผมไม่สามารถวิ่งโปรแกรมใดๆกับใครได้เลยและยังไม่ค่อยรู้จักหรือสนิทกับใครในพื้นที่ส่วนใหญ่ผมจะฝึกซ้อมในแบบเดิมๆที่เคยวิ่งแต่ด้วยอาการบาดเจ็บผมก็ได้ปรับเปลี่ยนแผนการซ้อมให้มีระเบียบมากยิ่งขึ้นเพื่อไม่ให้เกิดปัญหาซ้ำซากเดิมๆ โดยผมดู จำและถามจากนักวิ่งเก่งๆในสนามเพื่อนำมาปรับใช้ จากระยะ 5K ก็เริ่มมาวิ่งในระยะ 10K จนถนัดพร้อมกับเริ่มเป็นที่รู้จักกันมากขึ้นในสนามส้ม ทุกคนฝึกซ้อมและวิ่งด้วยกันเหมือนครอบครัวมีความช่วยเหลือซึ่งกันและกันมาโดยตลอด ทุกคนต่างเป็นคนวัยทำงานกันทั้งหมด มากมายหลากหลายอาชีพ ตั้งแต่ ครู พยาบาล หมอ ตำรวจ ทหาร และ อาชีพอื่นๆ

Soon..